حمله به صفوف کارگران و معلمان و دستگیری آنان، اوج وحشت رژیم از برآمد توده‌ای
روزهای یازدهم و دوازدهم اردیبهشت سال جاری، روز کارگر و روز معلم، صحنه وسیع اعتراضات کارگران و معلمان علیه وضع اسفبار موجود و شرایط غیرقابل تحمل معیشتی، اجتماعی و سیاسی بود. امسال در شرایطی کارگران و معلمان به خیابان‌ها آمدند که بحران اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در ایران که ناشی از عملکرد چهل سال حکومت سرمایه‌داری دینی جمهوری اسلامی است، بیش از پیش عمیق‌تر و فقر و فلاکت طاقت فرسایی را بر توده‌های کارگر و زحمتکش ایران تحمیل کرده است. بحران موجود در ایران ساختاری است و جمهوری اسلامی فاقد توانایی لازم برای حل آن است. به همین خاطر نیز، درپاسخ به خواسته‌ها و مطالبات کارگران و هم‌طبقه‌هایی آنها، همواره از اهرم زور و سرکوب استفاده می‌کند.
حمله دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی به کارگران و معلمان در سال جاری در شرایطی صورت می‌گیرد که اعتراضات کارگران وارد عرصه نوینی از مبارزه علیه وضع موجود شده و در مقابل ساختار غیرانسانی و نظام استثماری و به‌شدت تبعیض‌آمیز حاکم، اهداف مبارزاتی خود را با شعار " نان، کار، آزادی، حکومت شورایی"، به روشنی اعلام کرده‌اند. اعتلای جنبش کارگری در ایران، جمهوری اسلامی را به‌شدت وحشت زده کرده است که برای مقابله با آن راهی جز تشدید سرکوب نمی‌شناسد. جنبش کارگری در ایران به پاشنه آشیل جمهوری اسلامی مبدل شده و جمهوری اسلامی نخواهد توانست جلوی رشد و گسترش آنرا بگیرد. جمهوری اسلامی با هرسرکوب، با هر حمله، با هر دستگیری، تنها مرگ خود را تسریع می‌کند. تاریخ مبارزات توده‌ای در ایران نشان داده است که حکام استبدادی در ایران تنها زمانی صدای انقلاب و برآمد توده‌ای را می‌شنوند که دیگر دیر شده و راهی جز فروپاشی ندارند.
کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید) از مبارزات کارگران و معلمان و سایر زحمتکشان علیه جمهوری اسلامی و وضع موجود حمایت می‌کند، و دستگیری و زندانی کردن کارگران و معلمان و سایر فعالان سیاسی و اجتماعی را قویا محکوم می‌کند. کارگران و معلمان زندانی و تمامی زندانیان سیاسی در زندان‌های جمهوری اسلامی باید بدون قید و شرط آزاد شوند.
